لیوین پیتر فیلمساز آلمانی حاضر در دهمین جشنواره سینما حقیقت در گفت و گو با خبرنگار ستاد خبری جشنواره بین المللی فیلم 100، فیلم های ایرانی را متفاوت درساخت و ایده پردازی عنوان کرد و در این رابطه خاطرنشان کرد: آثاری که تاکنون از فیلمسازان ایرانی دیدم نوید بخش آینده خوبی را در سینمای این کشور می هد و باید گفت با توجه به موضوعات و مسائلی که در جامعه ایران وجود دارد خیلی فیلم های تأثیرگذارتری می توان تولید کرد.
وی حمایت های دولتی از فیلمسازان کوتاه و مستند را تا جایی که باعث بقای آن ها باشد لازم بر شمارد و گفت: بقای هنرمند به حمایت هایی است که از آنها می شود و در مورد فیلمسازی تجربی که کمتر فروش فیلم مطرح است باید سعی کرد تا با شرکت های پخش فیلم برای فروش فیلم های آن ها رایزنی کرد و منابع مالی را برای فیلمسازان با استعداد فراهم کرد ولی نباید این حمایت ها به گونه ای باشد تا تفکر را از فیلمسازان بگیرد.
کارگردان مستند " آن سوی باران" فیلم های بسیار کوتاه را فیلم هایی ایده محور خواند که باید کارگردان نقش زمان را در آن ها به خوبی بشناسد و گفت: محدودودیت زمان باعث می شود تا فیلمساز از خیلی نکات حاشیه ای پرهیز کند و به سراغ اصل موضوع برود ولی باید در نظر داشت که فیلمسازی می تواند موفق عمل کند که از ایده و خلاقیت برای ساخت آن بهره گیرد.
وی ادامه داد: خودم به واقع هیچ وقت نمی توانم فیلمی بسازم که در آن محدویت نقش دارد و اگر در جشنواره ای که نمونه مخالف جشنواره های کوتاه است و در آلمان هم وجود دارد و باید در 99 ساعت فیلم ساخت شاید فرصت ساخت فیلم را داشته باشم.
پیتر خودسانسوری فیلمساز و برخوردهای سلیقه ای مسئولان در ایران را نیازمند یک بازنگری دانست و گفت: شاید این یک تفاوت اساسی میان فیلمسازان ایران با سایر کشورها باشد و برای این که بتوان در برخی از موضوعات فیلم را برای مخاطب باور پذیرتر کرد باید این موانع پیش رو را برداشت و با فراغ بال به سراغ ساخت فیلم رفت.
این فیلمساز مستند آلمانی استقبال مخاطبان از جشنواره ها و فیلم های تجربی را نعمت غیر قابل وصف خواند و ادامه داد: در سایر کشورها اینقدرکه مخاطب در ایام جشنواره از فیلمی استقبال می کند وجود ندارد و اگر فیلمی با استقبال 20 نفر روبرو شود باید آن را نشان از موفقیت آن فیلم به حساب آورد.
وی ادامه داد: اگر بخواهم از درون موضوعاتی که در ایران وجود دارد فیلم بسازم قصه یک پسر را از دوران نوجوانی تا بزرگسالی به تصیور می کشم که دراین مسیر اتفاقاتی توسط اجتماع و سیاست برای وی اتفاق می افتد.
