لودیگه روننس فیلمساز مستند آلمانی در گفت و گو با ستاد خبری جشنواره بین المللی فیلم 100، فیلمسازی تجربی را خیلی از نظر اقتصادی در شرایط مطلوبی توصیف نکرد و اظهار داشت: در گذشته، بودجه ای که برای این منظور تعیین می شد به مراتب بیشتر از حال بود و البته با توجه به تعداد اندک فیلمسازان شرایط کاری بسیاری فراهم بود ولی در حال حاضر فیلمسازان بسیاری را داریم که در این حوزه مشغول به فعالیت هستند.
وی ادامه داد: فکر می کنم حتی فیلمسازان ایرانی به مراتب شرایطی بهتر از فیلمسازان آلمان و سایر کشورها دارند و فستیوال های بسیاری را درسال برگزار می کنند که نشان از پویایی فیلمسازی مستند و کوتاه در ایران را نشان می دهد.
وی فیلمسازان ایرانی را دارای سبک مخصوص به خودش دانست و گفت: فیلمسازی در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر متفاوت است و عیبی که در این فیلم ها وجود دارد این که پیچیدگی هایی دارند که اروپائیان نمی توانند آن ها را تشخیص دهند.
این فیلمساز در خصوص جشنواره های فیلم بسیار کوتاه که چند وقتی است از استقبال عمومی برخوردار شده است هم این طورگفت: نمونه های این جشنواره ها در جهان بی شمار است و در ایران هم جشنواره فیلم 100 ثانیه ای توانسته در این زمینه موفق شود و نکته ای که می توان در این جشنواره ها مد نظر قرار داد این است که ساخت فیلم بسیار کوتاه به مراتب سخت تر از ساخت فیلم کوتاه و بلند است چون ایده ، تکنیک و موضوع به مراتب ابزاری کارآمد در دست فیلمساز است.
روننس در مورد تفاوت ساخت فیلم در اروپا در مقایسه با ایران هم این طور گفت: در اروپا فیلمساز از نظر موضوعی با محدودیت روبرو نیست و هر فیلمی که بخواهد می تواند بسازد در صورتیکه در ایران فیلمساز با محدودیت روبرو است و نمی تواند به هر موضوعی بپردازد و حتی در بعضی موضوعات به گونه ای در سایه و غیر مستقیم حرف می زنند که به نظرم این قدرت فیلم ایرانی است که در نهان خود، حرف خودش را می زند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در اروپا و آمریکا شرکت های بزرگی وجود دارند که بر روی کسانی که ایده های خوب دارند و از شانس کمی برخوردار هستند سرمایه گذاری می کنند تا مطرح شوند .
