منوچهر شاهسواری سینماگر در یادداشتی که در دومین شماره «صدبرگ»، نشریه روزانه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم 100، منتشر شده است، از فیلم 100ثانیه‌ای و جشنواره 100 نوشت.

«این تقدیر تاریخی است که باید با همه چیز و همه کس جنگید تا چیزی نوشت، تا چیزی ساخت، تا رنگی زد و... تا «معدودی» بخوانند، ببینند و بشنوند.
شاید اگر می‌شد با «معدودی»‌ جنگید تا برای همه نوشت و ساخت، لذت آن مدام می‌شد. صد ثانیه یک انتخاب است. انتخابی برای جنگیدن با زمان در انتقال یک مفهوم. به اطرافف که نگاه کنیم، انباشته از تصاویر است. با تصاویر می‌اندیشیم، رویا می‌بافیم و می‌کوشیم درک کنیم کجا هستیم؟ کجا هستند؟ به کجا می‌رویم؟ به کجا می‌روند؟
هر تصویر یک زاویه دید است. زاویه دیدی برمبنای ذهنیت ما. زاویه دیدی که نمایانگیر بخشی از یک واقعیت است. واقعیت البته مفهوم لغزنده‌ای است. در هنر مصری، بزرگ‌ترین فیگور از آن فرعون است. در دنیای واقعی او حتما اندازه سایر آدمیان است اما در نقاشی دیواری در معبد بنت‌الوالی آسوان، سیزده قرن پیش از میلاد، تصویر رامسس بزرگ‌تر کشیده شده است، چون در نظر مصریان او «بزرگ» است. چنین است که تصاویر نمایش‌دهنده واقعیت صرف نیستند. تصاویر محصول اراده، ذهنیت، زاویه دید و درک تصویرساز از موضوع است.
ذهنیت تاریخی-فرهنگی ما بر «شعر» استوار است و سینمای ما هرگاه به این ذهنیت نزدیک شده‌است، عطری پیدا کرده است که می‌پذیریم «اینجایی» است. جشنواره فیلم 100 فرصت گرانقدری است برای تجربه شعر در سینما. ایدون باد.»