به گزارش ستاد خبری جشنواره ها و محافل، ابوالفضل جلیلی ضمن بیان مطلب فوق افزود: در مورد اینكه آیا فیلم كوتاه پلی برای رسیدن به فیلمسازی فیلم بلند است،باید بگویم لازمه رسیدن به یك جامعه بزرگ در هر زمینه ای شروع كردن از جایی است، كه به صورت تدریجی قدرت و دانش لازم آن فن یا هنر را به دست آورید، برای ساختن فیلم بلند نه اینكه بخواهم بگویم فیلم كوتاه مستقل نیست، اما در شروع نیاز به فیلمسازی كوتاه دارد. حتی بسیاری فیلمسازان بوده اند كه تا آخر عمرشان هم فیلمساز كوتاه باقی مانده اند و به صورت تخصصی در این زمینه به تولید اثر پرداخته اند. مثل كاریكلماتور یست ها كه ویژگی كاریشان همین كوتاه نویسی است.
وی در ادامه افزود: در واقع نمی توان گفت فیلم كوتاه و بلند هیچ ارجحیتی به هم دارند، یك فیلمساز به قالب كوتاه علاقه دارد و فیلمساز دیگری فیلم بلند را می پسندد. اما برای ساختن فیلم بلند باید از فیلم كوتاه شروع كرد تا دانش، قدرت و تكنیك لازم در خصوص مراحل مختلف فیلمسازی كسب شود.
خالق اثر «یك داستان واقعی»، در تعریف قالب های مختلف فیلم نیز اظهار داشت: من همیشه برای تعریف فیلم 100 ثانیه ای، كوتاه، نیمه بلند و بلند از این مثال استفاده می كنم. گاهی می پرسید اسم شما چیست؟ و من می گویم ابوالفضل جلیلی، می شود فیلم 100 ثانیه ای، گاهی اسم و فامیل و محل تولد و شغل و ...پرسیده می شود ، این فیلم كوتاه است. گاهی می گویید درباره اینها مختصری توضیح دهید می شود فیلم نیمه بلند اما برخی اوقات راجع به تفكر من و اینكه از كجا آمده اید و به كجا می روید صحبت می شود كه زمان زیادی می طلبد و این می شود فیلم بلند.
هدف از آوردن این مثال این است كه فیلم بلند را نمی شود كوتاه كرد و فیلم كوتاه را هم نمی شود تبدیل به یك اثر بلندكرد. قدرت فیلم باید در این اندازه باشد كه ساختار آن كاملا منسجم و محكم باشد نه اینكه گفته شود یك طرح كوتاه دارم حالا می خواهم یك اثر بلند از آن درآورم، این خیلی بد و لطمه زننده است.
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: ارائه موضوع و محور از سوی یك جشنواره نباید باعث محدودیت فضای ذهنی فیلمساز شود.
كارگردان «دت یعنی دختر» با نقد فیلمسازی آسان گفت: اینكه می گویند «در روزگاری كه با تلفن همراه هم می شود فیلم ساخت...»؛ به نظرم درست نیست. یك زمانی یك مغز متفكری این كار را انجام داده به این معنی نیست كه هر كسی بتواند فیلمسازی را با تلفن همراه انجام دهد، حالا كسی یك فیلم هم با موبایل ساخت، اما آیا این اثر واقعا قابلیت نمایش دارد یا بدتر از همه در قالب «سینمای نو» جای قراردادن آن است. سوالی كه مطرح می شود این است كه آیا این نوع فیلمسازی اصلا مفهوم سینما دارد؟ به نظرم در این مورد باید سخت گرفت تا نتیجه خوبی حاصل شود، سهل الوصول كردن كار همیشه عاقبت خوشی ندارد.
جلیلی در خصوص حمایت از جوانان فیلمساز گفت: بهترین گزینه این است كه فیلم ساخته شود، نمایش داده شود و بعد با متخصص و كارشناس فیلم مورد نقد و بررسی قرار گیرد و آموختنی ها برای فیلمساز جوان حاصل شود.
وی همچنین با بیان اینكه فیلم های جایزه بگیر نباید الگویی شود برای همه فیلم ها، اضافه كرد: این ساده انگاری است و نباید این طور باشد كه هر فیلمی كه جایزه گرفته الگو شود، بهتر این است كه وقتی فیلمی ساخته شد و قابل بحث بود و حرف و اندیشه و تكنیكی پشت آن بود، مسئولان به خاطر اینكه اندیشه این فیلم قابلیت حمایت شدن دارد از ان حمایت كنند نه اینكه چون در یك ماراتن اول شده است.
جلیلی در خصوص استفاده از بازیگران حرفه ای در فیلم كوتاه نیز عنوان داشت: دو نوع فیلمساز داریم یكی فیلمساز تجاری و دیگری فیلمساز مولف است. فیلمساز تجاری هدفش پول است می تواند برای این كار در محدوده مجاز هر كاری انجام دهد و فیلمساز مولف هم همینطور برای بیان اندیشه اش هر كار مجازی می تواند انجام دهد، از همین رو استفاده از بازیگر حرفه ای و غیرحرفه ای هم برای بیان مقصود در دست فیلمساز است.
گفتنی است نهمین جشنواره فیلم های 100 ثانیه ای با اكران آثار در دو بخش رقابتی و غیر رقابتی طی روزهای 7 و 8 اسفندماه در پردیس سینمایی ملت برپاست و برگزیدگان این جشنواره نیز طی مراسمی در 9 اسفندماه در حوزه هنری معرفی خواهند شد.
